O psychologii, o psychiatrii, o psychoterapii - forum psychologiczne, zagadnienia psychologiczne forum, zaburzenia psychiczne

Sala wypełniona osobistościami na wysokich stanowiskach z General Electric - wszyscy wpatrzeni we mnie, sceptyczni, poirytowani. Nie mogłem ich winić: ci specjaliści z działu zasobów ludzkich oraz inni menadżerowie mieli swoje wypracowane strategie radzenia sobie z trudnymi pracownikami, a teraz otrzymali polecenie nauczenia się również mojej metody. To szkolenie było dla nich obowiązkowe, a ich język ciała - sztywno splecione z przodu ręce oraz zaciśnięte usta - zdradzały opór. Wyraźnie komunikowały: "Owszem, muszę tu być, ale nie muszę udawać, że mi się to podoba".

Zdawałem sobie sprawę, że jeśli szybko nie wzbudzę ich zainteresowania, nie przekonam ich, że moja metoda radzenia sobie ze zdemotywowanymi pracownikami warta jest jakiejkolwiek uwagi. Miałem spędzić z tą grupą zaledwie kilka godzin i wiedziałem, że potrzebuję całego tego czasu, aby praktycznie nauczyć ich nowej techniki. Gdybym mówił całe przedpołudnie bez ich zaangażowania, szkolenie nie miałoby większego sensu.

Metoda, którą miałem zademonstrować to bądź co bądź motywacja błyskawiczna, a jedną z jej zalet jest to, że działa niemal natychmiast, często w ciągu siedmiu minut lub nawet szybciej. Pomyślałem więc, że zastosuję tę technikę, aby w przeciągu tak krótkiego czasu przekonać słuchaczy do zaangażowania się w moją prezentację.
Co to jest motywacja błyskawiczna?