O psychologii, o psychiatrii, o psychoterapii - forum psychologiczne, zagadnienia psychologiczne forum, zaburzenia psychiczne

Choroba afektywna dwubiegunowa wiąże się często z alkoholizmu, narkomanii, anorexia nervosa, bulimia, zaburzenia deficytu uwagi, nadpobudliwości, napady paniki i fobii społecznej. Niestety, nie istnieją żadne badania diagnostyczne laboratoryjne choroby afektywnej dwubiegunowej. Tak więc diagnoza jest ustalona przy użyciu standardowych kryteriów diagnostycznych na ocenianie pacjenta zachowań. Jednak choroba afektywna dwubiegunowa należy odróżnić od zaburzeń nastroju z powodu ogólnego stanu zdrowia, na przykład ze względu na stwardnienie rozsiane, udar mózgu, niedoczynność tarczycy lub guz mózgu. Choroba afektywna dwubiegunowa należy także odróżnić od substancji indukowanej zaburzeń nastroju (np. z powodu nadużywania narkotyków, leków przeciwdepresyjnych lub terapii elektrowstrząsami), a od innych zaburzeń nastroju, takich jak zaburzeniami depresyjnymi,, dystymii chorobą dwubiegunową II i zaburzenia cyklofreniczne. Jest to tym bardziej ważne, aby dostrzec różnicę między choroby afektywnej dwubiegunowej i zaburzeń psychotycznych, takich jak zaburzenia schizoafektywne, schizofrenią lub zaburzeniami urojenia. Ponieważ ta choroba może być związane z nadaktywnością, lekkomyślność, impulsywność i zachowania antyspołeczne, rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej należy starannie odróżnić od nadpobudliwości chaos zachowanie, antyspołeczne zaburzenia osobowości i zaburzenia osobowości pogranicza.
Patofizjologia i rozpowszechnienie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych


Patofizjologia choroby afektywnej dwubiegunowej jest słabo poznana, ale wiele obrazowania badań sugeruje zaangażowanie strukturalnych nieprawidłowości w jądrze migdałowatym, zwojami podstawowej i kory przedczołowej. Prac pokazuje, że zaburzenie to jest związane z nieprawidłowym poziomem mózgu serotoniny, noradrenaliny i dopaminy, które są bardzo ważne substancje w mózgu.

Choroba afektywna dwubiegunowa dotyczy obu płci w równym stopniu we wszystkich grupach wiekowych, a jej rozpowszechnienie na świecie wynosi około 3-5%, a nawet może przedstawić w wieku przedszkolnym. Nie ma istotnych różnic między grupami rasowymi w częstości występowania choroby afektywnej dwubiegunowej. Ponadto pierwszy odcinek może wystąpić w każdym wieku od dzieciństwa do starości, chociaż średni wiek zachorowania wynosi 21 lat. Ponad 90% osób, które mają pojedynczy epizod maniakalny zajść w przyszłych odcinków, a nieleczonych pacjentów z chorobą dwubiegunową mają zazwyczaj od 8 do 10 epizodów manii i depresji w życiu. Często pięć lat lub więcej może upłynąć pomiędzy pierwszym i drugim odcinku. Jednak epizody stały się częstsze i bardziej dotkliwe później. Istnieje znaczna redukcja objawów między epizodami, ale 25% pacjentów nadal wyświetlane niestabilność nastroju lub łagodnej depresji, bo aż 60% chorych występują przewlekłe interpersonalne i zawodowe trudności między ostrych epizodów. Zaburzenia dwubiegunowe może rozwinąć się objawy psychotyczne, a objawy psychotyczne występują tylko podczas ciężkiej manii, mieszanego lub epizodu depresji. Natomiast objawy psychotyczne w schizofrenii może wystąpić nawet wtedy, gdy nie ma manii lub depresji. Problem w tym, biedny odzyskiwania jest bardziej powszechne po psychozy. Epizodów maniakalnych zwykle zaczyna się nagle i trwają od 2 tygodni i miesięcy 4-5 z medianą czasu trwania 4 miesiące. Epizody depresyjne trwają dłużej z medianą długości około 6 miesięcy, choć rzadko na dłużej niż rok, z wyjątkiem osób starszych.
Leczenie i wynikiem choroby afektywnej dwubiegunowej


Zazwyczaj leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej jest przez całe leczenie nastroju-stabilizator. To może być lit, karbamazepina, lub walproinianem i kwas walproinowy. Leki te działają najlepiej w połączeniu z leków przeciwpsychotycznych. Zwykle wyniki leczenia w ogromnym spadkiem w cierpieniu, i powoduje osiem-krotne zmniejszenie ryzyka samobójstwa. W manii, leki przeciwpsychotyczne lub benzodiazepiny lek jest często dodawany do nastroju-stabilizator, podczas gdy w depresji, lek przeciwdepresyjny lub lamotrygina jest często dodawany do nastroju-stabilizator.